പാടിയതു മുഴുവന് പാഴായെങ്കിലും വീണ്ടും പാടാം
പാവനമാണീ ജീവിതമെന്നതു ദിനവും പലവട്ടം.
ആരോ കയ്യിലെടുത്തു തരും പണവും ആയുധവും
ആരുടെയും ആയുസ്സെടുക്കാനുള്ളൊരു ലൈസന്സോ?
നില്ക്കുക സോദരാ, പറയുക സോദരാ
നിന്നോടെന്തപരാധം ചെയ്തു, ആ നിലച്ച ജീവന്?
എതിരാളിയേയല്ലവന് ഒരിക്കലും, എന്നിട്ടും
എതിരിടുവാനെങ്ങനെ നിനക്കു കഴിയുന്നു?
ആദ്യ ദര്ശനത്തിന് കൌതുകം മാറും മുന്പേ, നെഞ്ചില്
ആഞ്ഞുവെട്ടുവാനുള്ള പക, ആരു നിന്നില് നിറച്ചു
കടലിന്നുള്ളില്, പാതിവഴിയില് കാവലാളും പോയി
കാറ്റത്താടും കപ്പലില് നിന്നും കരച്ചില് കേള്ക്കുന്നു
ഭൂതകാലത്തിന്നോര്മ നിറഞ്ഞ, അവരുടെ വിലാപത്തില്
ഭാവിയിലെ നിന്റെ അലമുറയും കുടികൊള്ളുന്നില്ലേ?
കൂരിരുട്ടില് ഉയര്ന്നു പൊന്തും നിലവിളികള്ക്കിടയില്
കുരുന്നു ഹൃദയങ്ങളില് ജനിച്ചു പോകും ഒരു പ്രതികാരി.
അവനൊരുനാളും നീയായ് മാറാതിരിക്കാന്
ആയുധമെറിഞ്ഞു വേഗം നീയൊരു മനുഷ്യനാകുക.
ജീവിക്കാനായി ആടുവതോ നീയീ കൊലപാതകി വേഷം,
അതിനേക്കാള് സ്വയം മരിക്കുവതല്ലേ നിനക്കുത്തമം.
പ്രഭാതം മുതല് പ്രദോഷം വരെ കേള്ക്കുന്ന വാര്ത്തകളിലൊക്കെയും വരള്ച്ചകള്. മനുഷ്യത്വം നശിച്ച ചെയ്തികളുടെ കുത്തൊഴുക്കുകള്. അഴിമതികളുടെ നാറുന്ന കഥകള്. വര്ഗ്ഗീയ കലാപങ്ങലുടെ ആസൂത്രണങ്ങളില് പോലും രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങള്. സര്വ്വ നശീകരണികള്ക്കു പൊലും വന് ജനസമ്മതി. കൊടിയ തെറ്റുകള് പോലും ന്യായീകരിക്കുന്ന രാഷ്ട്രങ്ങള്. വായ മൂടിക്കെട്ടിയ നീതി പീഠങ്ങള്. തന്ത്രമെന്ന പെരില് കുതന്ത്രങ്ങല്ക്കു വെള്ള പൂശലുകള്. ന്യായീകരണങ്ങള് ഇല്ലാത്ത അക്രമങ്ങള്. നേരുകള് മറക്കുന്ന മാധ്യമങ്ങള്. ഇതിന്നിടയിലും കാണാന് കഴിയുന്ന ചില തിരിവെളിച്ചങ്ങല്, നീരുറവകള്. ആ നീരുറവകള് തേടിയാണീ യാത്ര.......
Tuesday, May 8, 2012
പാറകള്
Posted by
Irshad
at
8:21 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
പ്രിയ സുഹൃത്തേ,
ReplyDeleteഞാനും താങ്കളെപ്പോലെ വളര്ന്നു വരുന്ന ഒരു എളിയ എഴുത്തുകാരനാണ്. മുപ്പതോളം ചെറുകഥകള് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു പുതിയ സംരംഭത്തിന് നാന്ദി കുറിക്കുവാന് എനിക്ക് താങ്കളുടെ സഹായം ആവശ്യപ്പെടാനാണ് ഈ കുറിപ്പെഴുതുന്നത്.
ഞാന് ഈയിടെ ഒരു നോവല് എഴുതി പൂര്ത്തിയാക്കി അതുമായി ഒരു പ്രമുഖ വാരികയുടെ പത്രാധിപരെ കാണുവാന് പോയി. പക്ഷെ അദ്ദേഹം അത് വായിച്ച് നോക്കുന്നത് പോയിട്ട് ഒന്ന് വാങ്ങി നോക്കുവാന് പോലും തയ്യാറായില്ല. പുതിയ എഴുത്തുകാരുടെ സൃഷ്ടികള് ആവശ്യമില്ലെന്നാണ് അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞത്. ഒന്ന് വായിച്ച് നോക്കിയിട്ട് തിരികെ തന്നോളൂ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് വായിച്ച് നോക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ലെന്നും പുതിയ എഴുത്തുകാര് എഴുതുന്നതൊന്നും ഇനി അത് എത്ര നല്ലതാണെങ്കിലും വായനക്കാര്ക്ക് വേണ്ടെന്നുമാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. പുതിയ ആളുകളുടെയൊക്കെ കഥകള് ആര്ക്കു വേണം? എന്നാണ് അദ്ദേഹം ചോദിച്ചത്.
വലിയ എഴുത്തുകാര് കുത്തിക്കുറിച്ചു വിടുന്ന ഏത് ചവറുകളും അവരുടെ വീട്ടുപടിക്കല് കാത്തു കെട്ടിക്കിടന്ന് വാങ്ങിക്കൊണ്ടുപോയി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന ഈ പത്രാധിപന്മാര് നമ്മെപ്പോലുള്ള പുതിയ എഴുത്തുകാര് എത്ര നല്ല സൃഷ്ടികള് എഴുതി അയച്ചാലും ഒന്ന് വായിച്ച് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ചവറ്റു കൊട്ടയിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുകയാണ് പതിവ്.
ഈ സ്ഥിതിക്ക് ഒരു മാറ്റം വരേണ്ടത് അത്യാവശ്യമല്ലേ? ഇവിടെ ഒരു എം.ടിയും മുകുന്ദനും പുനത്തിലും മാത്രം മതിയോ? അവരുടെ കാലശേഷവും ഇവിടെ സാഹിത്യവും വായനയും നില നില്ക്കേണ്ടേ?
മേല് പറഞ്ഞ പത്രാധിപരുടെ മുന്നില് നിന്ന് ഇറങ്ങിവന്ന ശേഷം ഞാനൊരു കാര്യം മനസ്സിലുറപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്. ഇനി ഒരു കാരണവശാലും ഞാന് ആ നോവലും കൊണ്ട് മറ്റൊരു പത്രാധിപരെ കാണാന് പോകില്ല . ഇന്ന് മുതല് ഞാനതെന്റെ ബ്ലോഗില് പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന് പോകുകയാണ്. 'മുഖം' എന്ന് പേരിട്ടിരിക്കുന്ന ഈ നോവല് ആദ്യന്തം ഉദ്വേഗഭരിതമായ, സസ്പെന്സ് നിറഞ്ഞ ഒരു കുറ്റാന്വേഷണ കഥയാണ്.വായനക്കാര്ക്ക് മടുപ്പ് തോന്നാതിരിക്കാന് ഓരോ വരിയിലും, ഓരോ സംഭാഷണത്തിലും ഞാന് വളരെയധികം ശ്രദ്ധ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.
ഇന്ന് മുതല് ഞാന് ഇതിന്റെ ഓരോ അദ്ധ്യായങ്ങളായി പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന് തുടങ്ങുകയാണ്. താങ്കള് ഇത് മുടങ്ങാതെ വായിച്ച് താങ്കളുടെ മൂല്യവത്തായ അഭിപ്രായ നിര്ദേശങ്ങള് നല്കി എന്നിലെ എളിയ കലാകാരനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണമെന്ന് വിനയപൂര്വ്വം അപേക്ഷിക്കുന്നു. താങ്കള് പറയുന്ന നല്ല അഭിപ്രായങ്ങളെ സ്വീകരിക്കുന്ന അതേ ഹൃദയവിശാലതയോടെ താങ്കളുടെ വിമര്ശനങ്ങളെയും ഞാന് സ്വീകരിക്കുമെന്നും തെറ്റുകള് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചാല് അവ യഥാസമയം തിരുത്തി മുന്നോട്ട് പോകുമെന്നും ഞാന് ഇതിനാല് ഉറപ്പു നല്കുന്നു. നോവല് നല്ലതല്ല എന്ന് വായനക്കാര്ക്ക് തോന്നുന്ന പക്ഷം അത് എന്നെ അറിയിച്ചാല് അന്ന് തൊട്ട് ഈ നോവല് പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത് ഞാന് നിര്ത്തിവെക്കുന്നതാണെന്നും നിങ്ങളെ അറിയിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ ലിങ്ക് താങ്കളുടെ സുഹൃത്തുക്കള്ക്കും അയച്ചു കൊടുക്കണമെന്നും അപേക്ഷിക്കുന്നു.
എനിക്ക് എന്റെ നോവല് നല്ലതാണെന്ന് വിശ്വാസമുണ്ട്. അത് മറ്റുള്ളവര്ക്കും കൂടി കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് ഞാന് ഇങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനവുമായി ഇറങ്ങിയത്. പുതിയ എഴുത്തുകാരുടെ രചനകളെല്ലാം മോശമാണെന്ന ധാരണ തിരുത്തിക്കുറിക്കുവാനുള്ള ഒരു എളിയ ശ്രമം കൂടിയാണിത് . ഇതിലേക്ക് താങ്കളുടെ നിസ്വാര്ത്ഥമായ സഹായ സഹകരണങ്ങള് പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊള്ളുന്നു.
എന്ന്,
വിനീതന്
കെ. പി നജീമുദ്ദീന്
ജീവിക്കാനായി ആടുവതോ നീയീ വേഷം, ഇവിടെ-
ReplyDeleteജയിക്കുവതിനേക്കാള്, നീ സ്വയം മരിക്കുവതല്ലോ ഉത്തമം..
ജീവിത വേഷം ആടുന്നതിനെക്കാള് നല്ലത് മരിക്കുന്നത് തന്നെയാണ്
...!
പാലം കുലുങ്ങിയാലും കേളന് കുലുങ്ങില്ല...
ReplyDeleteചിന്തിക്കാന് പോലും കഴിയാത്തത് കാണേണ്ടിവരുന്ന കാലം.
ഒതുക്കമുള്ള കവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
അധികാരത്തോടുള്ള അഭിനിവേശം ആളുകളെ ആയുധങ്ങള്കൊണ്ട് നയിക്കുമ്പോള് മരണം തന്നെയാണ് നല്ലതെന്ന് തോന്നിയാല് കുറ്റം പറയാനൊക്കില്ലല്ലോ !
ReplyDelete